Primaire reflexen: de reden waardoor mijn kind sensorische problemen, slecht evenwicht en ontwikkelingsvertragingen kan hebben

Bij Integrated Learning Strategies hebben ze veel tijd en speurwerk verricht naar primaire reflexen. Met elk nieuw artikel hebben ze meer geleerd over de primaire reflexen en de mogelijke rol van actieve primaire reflexen in de verdere jeugd. Tijdens het onderzoek en de ervaringen met hun eigen studenten, werd steeds meer duidelijk hoe het lichaam deel uitmaakt van de geest. Er is werkelijk geen manier om deze twee te kunnen scheiden.

Een pasgeboren baby toont verschillende reacties op externe prikkels zoals geluid, aanraking en licht. Hierdoor kan de baby interactie gaan krijgen met zijn omgeving. Deze reacties worden primaire reflexen genoemd, die automatisch plaatsvinden. In feite assisteren deze vitale reflexen bij het geboorteproces, helpen de pasgeboren baby zich aan te passen aan het leven buiten de baarmoeder en helpen de basis op te bouwen voor de motorische en cognitieve vaardigheden. Bij een kind zullen de meeste van deze reflexen in het eerste levensjaar integreren of overgaan in meer volwassen, rijpere reacties. Dit gebeurt  wanneer het centraal zenuwstelsel zich ontwikkelt.

Zodra de hogere verwerkingsprocessen het overnemen, zal het kind het reflexpatroon niet meer laten zien. Als het kind een onrijp centraal zenuwstelsel heeft, dan kan dit gebeuren doordat een primaire reflex actief blijft en niet geïntegreerd raakt. Zoals dit artikel beschrijft, gaan deze reflexen over in meer volwassen, complexe reacties. Terwijl het kind zich ontwikkelt, worden deze reflexen steeds meer gerichte, bewuste bewegingen. Er zijn meerdere theorieën waarom een kind een actieve primaire reflex kan blijven houden.

Een studie in het Journal of Developmental & Behavioral Pediactrics, onderzocht baby’s die in de groep vielen met een laag geboortegewicht (onder de 1500 gram) na een paar maanden op de aanwezigheid van actieve primaire reflexen. Om een vergelijk te hebben, hebben ze ook zuigelingen met een normaal gewicht getest. De baby’s met een laag geboortegewicht lieten meer actieve reflexen zien en een hogere aanwezigheid van vertragingen in de motorische ontwikkeling ten opzicht van de groep zuigelingen die met een normale termijn geboren zijn.

Oorzaken van actieve primaire reflexen.

Er zijn veel redenen waarom een kind actieve primaire reflexen kan hebben. Sommige redenen zijn onverklaarbaar, echter, er zijn een paar factoren of gebeurtenissen in het leven van een kind die kunnen wijzen op een oorzaak. Daarom vragen we naar de geboorte en de medische achtergrond van kinderen om te bepalen waar het gat is ontstaan. Een kind kan door een aantal van onderstaande redenen actieve primaire reflexen hebben:

  • Laag geboortegewicht
  • Te laat of te vroeg geboren
  • Traumatische geboorte, vacuüm-geboorte, tangverlossing, (nood-)keizersnede
  • Heftige ziekte, trauma of letsel in de vroege kindertijd
  • Gebrek aan ‘tummy-time’ (op de buik liggen)
  • Verminderde mogelijkheden om in de eerste maanden de omgeving te verkennen
  • Teveel tijd doorgebracht in de bouncer, buggy, autostoel die (wanneer teveel gebruikt) de motorische ontwikkelingspatronen heeft belemmerd
  • Kruipfase overgeslagen

Het idee dat een kind een primaire reflex heeft behouden door een traumatische geboorte of een keizersnede is logisch omdat veel van de reflexen worden gestimuleerd door de passeren van het geboortekanaal. Dit betekent niet dat alle kinderen die met een keizersnede zijn geboren problemen zullen hebben met actief gebleven primaire reflexen, maar het is wel een mogelijke factor waardoor primaire reflexen actief kunnen blijven en waarom het kind ontwikkelingsvertragingen kan hebben of zelfs leermoeilijkheden in de klas.

Een andere oorzaak voor de aanwezigheid van niet geïntegreerde primaire reflexen, kan liggen aan het gebrek van mogelijkheden om baby’s hun omgeving te laten verkennen. Dit komt door het overmatig gebruiken van de bouncer, autostoeltjes, kinderzitjes en kinderwagens of het gebrek aan speeltijd op de grond. De reden achter deze theorie is gebaseerd op de behoefte van kinderen om hun omgeving te verkennen voor hun sensorische integratie, waardoor het kind zijn motorische vaardigheden verbetert en hen toestaat om op een hoger niveau cognitieve vaardigheden te ontwikkelen, die het centraal zenuwstelsel bouwt en leidt naar meer gecompliceerde vaardigheden die in de cortex van het brein zitten. In What’s Going On in There, geschreven door Lise Eliot, zegt ze “Bij pasgeborene vindt de hersenactiviteit voornamelijk plaats in de subcorticale structuren, zoals in de hersenstam, deel van het cerebellum en de thalamus. Deze structuren zorgen voor de karakteristieke reflexen van pasgeborenen – hun aardings-, grijp-, zuig-, stap- en schrikreacties – welke allemaal verdwijnen wanneer de cortex verder ontwikkelt en deze actief overheerst.

Meest voorkomende achtergebleven reflexen

Elk van de primaire reflexen kan achterblijven, er zijn er echter een aantal die meer terug worden gezien bij kinderen. De drie meest opmerkelijke reflexen die vaker gezien worden in de latere jeugd zijn de Moro-reflex (heeft invloed op zintuiglijke aspecten), de Asymmetrische Tonische Nek Reflex (ATNR) (kinderen die de middellijn niet kunnen oversteken) en de Symmetrische Tonische Nek Reflex (STNR) (slechte houding, W-zit en ontwikkelingsvertragingen).

In een onderzoek, uitgebracht in 2004, hebben de onderzoekers gekeken naar de signalen en symptomen bij jongens die gediagnosticeerd waren met ADHD en degene die geen symptomen van ADHD vertoonden. De resultaten gaven aan dat over het algemeen de jongens die signalen van ADHD hadden een grotere aanwezigheid hadden van primaire reflexen dan de jongens die geen signalen van ADHD vertoonden. De reflexen die waren gevonden en bekeken in dit onderzoek, waren de Moro, ATNR, STNR en Tonische Labyrinth Reflex (TLR). Een ander soortgelijk onderzoek keek naar kinderen tot 11 jaar die in twee verschillende groepen zaten, één groep van kinderen die signalen van ADHD vertoonden en de andere groep vertoonden geen signalen van ADHD. De resultaten van dit onderzoeken waren vergelijkbaar met het eerdergenoemd onderzoek. Kinderen met ADHD vertoonden een grotere aanwezigheid van achtergebleven primaire reflexen dan de controlegroep. De twee reflexen die voor dit onderzoek werden getest waren de Moro-reflex en deSpinale Galant Reflex.

Gedurende het leven van een kind zal een kind, indien er een achtergebleven primaire reflex aanwezig is, compenseren voor de reflex die nog steeds ‘aanstaat’. Dit vergt enorm veel energie. Het kan een behoorlijke stress voor dat kind veroorzaken, het kind kan simpelweg energie verliezen voor activiteiten van een hoger niveau zoals leren, spelen en emotioneel groeien.

Origineel artikel: https://ilslearningcorner.com/2016-03-primitive-reflexes-reasons-behind-why-my-child-has-sensory-issues-poor-balance-and-developmental-delays/

Vertaald door Esther Hut van www.wijsenblij.nl